Какое прекрасное солнечное утро на клумбе так тихо, ну да все же спят я сегодня раньше всех проснулась.О слышно чьи то шаги интиресно кто там, о вот пишёл хозяин сейчас водички даст, о он ещё хочет отрезать негодные и сухие лепестки, как же это хорошо а то они мне так мешали мне было не удобно и дискомфортно.Оо как же хорошо вода, а то я так много жажды испытавала, пря холодноя то что надо. Вот как раз подружка моя прснулась, сейчас буду сплетничеть с ней.
Գարունը այնքա՛ն ծաղիկ է վառել,
Գարունը այնպե՛ս պայծառ է կրկին.
— Ուզում եմ մեկին քնքշորեն սիրել,
Ուզում եմ անուշ փայփայել մեկին։
Այնպե՛ս գգվող է երեկոն անափ,
Ծաղիկներն այնպես նազով են փակվում.
— Շուրջըս վառված է մի անուշ տագնապ,
Մի նոր հուզում է սիրտըս մրրկում…
Անտես զանգերի կարկաչն եմ լսում,
Իմ բացված սրտում հնչում է մի երգ.
— Կարծես թե մեկը ինձ է երազում,
Կարծես կանչում է ինձ մի քնքուշ ձեռք…
Ինչ կարող եմ ասել այս բանաստեղծության մասինՙ այն շատ գեղեցիկ է, հեղինկին հաջողվեց ներկայացնել գարնան ողջ գեղեցկությունն ու փայլը:
Հ.Սահյան-Գարուն էր…
Գարուն էր… սիրտս գնաց,
Բարձունքից-բարձունք ընկավ,
Ոտքիս տակ, ամեն քայլիս,
Մանկության մասունք ընկավ…
Վեր թռա ինչ-որ կանչից,
Տառապած բարձիս վրա
Աչքիցըս իրեն-իրեն
Մի կաթիլ արցունք ընկավ
Այս բանաստեղծությունը նույնպես շատ գեղեցիկ է,կարծում եմ հեղինակն ուզում էր ասել, որ գարնանն իր հետ ինչ-որ ցավալի դեպք է պատահել, և նա իր տխրությունն արտահայտել է ոտանավորի տեսքով:
Մուտքը ժպիտով 🤩Աննա Թադևոսյան😋 